«Գուցե հաշվե՞ք Բրիտանիայի կառավարության սպանածներին, թե քանի՞ խաղաղ բնակիչ ու բրիտանացի զինվոր է սպանվել Իրաքում»․ Մարիա Զախարովան՝ Sky News-ի լրագրողին

Լրագրողը հարցրել է, թե Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարարի բնութագրմամբ՝ Պուտինը, ինչպես իրենք են ասում, թոկից փախել է, խելքը թռցրել և չսադրված գրոհ է սկսել հարևանի վրա, ինչպե՞ս է ԱԳՆ պաշտոնական ներկայացուցիչը գնահատում այդ գործողությունը, ինչին Մարիա Զախարովան պատասխանել է. 

«Զարմանալի է, որ այդպիսի գնահատականներ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարարը տալիս է այլ երկրի ղեկավարին: Ես կարծում եմ, որ նա լիովին կարող էր նույնատիպ մակդիրներ գործածել՝ նայելով Բրիտանիայի վարչապետին: 

Սա՝ եթե խոսենք անձնական գնահատականների մասին: Իսկ ինչ վերաբերում է գործողությանը, որի արդյունքում մարդիկ են զոհվում, այո, ցավոք, մեծ դժբախտություն է, որ հարկադրված ենք դիմել այդպիսի մեթոդների: 

Մենք այդ մասին խոսում էինք ուղիղ ութ տարի: Մեր քաղաքականության, մեր ջանքերի, մեր շուրջօրյա աշխատանքի ութ տարիները ուղղված էին նրան, որպեսզի ցույց տանք և ապացուցենք, որ ծայրահեղ լարված հակամարտության լուծման խաղաղ, բանակցային ճանապարհը, որ 2015 թվականին արդեն արյունածոր էր, իրադարձությունների  ոչ բանակցային սցենարով ցանկացած զարգացում իր էությամբ ողբերգական է և ցանկացած ձևով դրանից պետք է խուսափել: 

Ասացեք խնդրեմ, դեռ քանի՞ տարի պետք է շարունակվեր արյունահեղությունը Ուկրաինայի հարավ-արևելքում, հի՞նգ, տա՞սը տարի: Ինչո՞ւ եք դուք զոհերին հաշվել սկսում այսօրվանից կամ երեկվանից: Ձեզ ո՞վ է իրավունք տվել չնկատել զոհերին, որոնք այս տարիներին հազարներ են եղել: 

Ինչպե՞ս ձեր խիղճը ձեզ չէր տանջում, երբ  դուք՝ արևմտյան լրագրողներդ, դատողություններ անելով Ուկրաինայի, Մինսկի պայմանավորվածությունների, Ռուսաստանի թեմայով, երբեք չէք խոսել այն մասին, որ Ուկրաինայի արևելքում ԴԺՀ-ում, ԼԺՀ-ում, անվանեք ինչպես ուզում եք, Դոնբասում խաղաղ բնակիչներ էին զոհվում: 

Դուք նրանց, պարզապես, չէիք նկատում, նրանց երբեք բանի տեղ չէիք դնում, ըստ երևույթին, ինչպես նախագահ Զելենսկին նրանց մարդու տեղ չէր դնում: 

Ո՞վ է ձեզ իրավունք տվել զոհերի մասին խոսել սկսած այսօրվանից: Եթե դուք այսպես եք կառուցում ձեր ռեպորտաժները, եթե դուք երևույթին այդպես եք մոտենում, ապա դուք ոչ լրագրող եք, ոչ էլ մարդ: 

13 հազար մարդ, ես նրանց չեմ բաժանում, թեև ցանկություն է առաջանում և այդպես էլ պետք է որ լիներ, թե ովքեր են առաջինը կրակել, ովքեր են եղել Ուկրաինայի զինված ուժերում, այսինքն, կանոնավոր բանակում, նացիոնալիստական ջոկատներում, որոնք հետո փոխակերպվեցին Ուկրաինայի զինված ուժերի:

 Ես նրանց չեմ բաժանում և հիմա չեմ տարանջատում քաղաքացիական անձանցից և այն մարդկանցից, որոնց դուք հիմա անվանում եք ապստամբներ, անջատողականներ, իսկ մենք՝ աշխարհազորայիններ: Ես ընդհանուր թիվ եմ ասում: 13 հազար մարդ է զոհվել ԵԱՀԿ տվյալներով: Ընդ որում, ԵԱՀԿ-ն չէր կարող արձանագրել յուրաքանչյուր զոհը: 

Սա նրանց նախնական վերլուծությունն է: Որտե՞ղ էիք բոլորդ: Ինչո՞ւ այդ հարցերը չէիք տալիս Կիևում, ինչո՞ւ չէիք խոսում ու եթեր չէիք տրամադրում Դոնբասի մարդկանց, ինչո՞ւ նրանց ոչ միջազգային կազմակերպությունների նիստերին մասնակցելու, ոչ էլ օնլայն միանալու հնարավորություն չէիք տալիս: Դուք խիղճ չունեք: Եվ հաջորդ հարցը:

Գուցե կհաշվե՞ք Բրիտանիայի կառավարության սպանածներին, թե մոտավորապես քանի՞ խաղաղ բնակիչ է սպանվել Իրաքում, այնտեղ բրիտանացի քանի՞ զինվոր է զոհվել: Իսկ Աֆղանստանի մասին խոսել չե՞ք ցանկանում: Արդեն ժամանակն է: Դրա համար ուրիշներին գնահատական տալուց առաջ սկսեք ձեզնից: Իսկ եթե կխոսեք Ուկրաինայից և Դոնբասի խաղաղ բնակիչներին պաշտպանելու համար այնտեղ Ռուսաստանի գործողությունից, բարի եղեք սկսել ոչ 2022 թվականի փետրվարից: Սա շատ երկար տարիների պատմություն է: Հաշվեք նվազագույնը 2013 թվականից: 

Եվ վերջինը, որ ձեզ կասեմ: Սպանված մարդկա՞նց եք ուզում հաշվել: Իսկ 2013/2014 թվականներին Մայդանո՞ւմ: Հաշվե՞լ եք՝ քանի մարդ է այնտեղ զոհվել, քանի՞ մարդու են շարքից հանել դիպուկահարները, քանի՞ բերկուտականների են այնտեղ պառկեցրել, քանի՞ մարդու են պարզապես քարերով հարվածել ու տանջել: Դուք երբևէ այդ մասին ռեպորտաժ պատրաստե՞լ եք: 

Գուցե, մեկ անգամ՝ այս տարիներին բոլորի մասին: Այնպես որ, դուք չէ, որ պետք է խոսեք: Այնտեղ գործողություն է ընթանում: Դա պատերազմի սկիզբ չէ, դա պատերազմն ավարտելու համար է, որը կլինի երկար տարիներ: Ու դա չիմանալ և չտեսնել, նույնքան հանցավոր է, որքան այս տարիներին Կիևի ռեժիմին ինֆորմացիոն ծառայություն մատուցելը: Կներեք զգացմունքայնության համար, բայց այն հասունացել է: 

Մենք այլևս չենք ցանկանում լսել և հավատալ ձեր զանգվածային լրատվամիջոցներին: Մենք կպատասխանենք ձեր հարցերին: Բայց ձեր այդ քայլերին համակերպվել մտադիր չենք, որովհետև, ինչ անում եք, քարոզչություն է: Եղել է քարոզչություն, բայց երբ դա միահյուսում եք պատերազմի հետ, որ երկու ամիս դուք ահագնացնում էիք, ոչ մի տրամաբանության մեջ չի տեղավորվում, երբ հետո դա շուռ եք տալիս ու մեղավորներին սարքում անմեղ: Կներեք»: